Αν σε γνώριζα τώρα, θα σε έπαιρνα από το χέρι, θα ανεβαίναμε στην κορυφή του Schloßberg και θα καθόμασταν να παρατηρούμε από κάτω την πόλη να σκοτεινιάζει περιβαλλόμενη από τον μέλανα δρυμό. Θα σου ‘βαζα στα ακουστικά να ακούσεις το Τhis time imperfect μόνο και μόνο για να νιώσεις την ένταση σ’ εκείνα τα δυο δευτερόλεπτα που ο Havok ψελλίζει σχεδόν λιπόθυμος “I think I’m gonna crush”, το The wrestler να ανατριχιάσεις με την ειλικρίνεια στη φωνή του Springsteen όσο υπόσχεται “I can make you smile when the blood it hits the floor”, την μαγευτικότατη αφήγηση του Tom Waits στο Kentucky Avenue και την αθωότητα του στίχου “I’ll get a dollar from my mamas purse and buy that skull and crossbones ring and you can wear it around your neck”, την σπαρακτικότατη προσδοκία της Lykke Li στο Tonight εκλιπαρώντας “don’t you let me go let me go tonight”, τον Matthew Perryman να βγάζει την ψυχή του ψελλίζοντας “οnly you, oh I want you, only you”, τον Buret να εκστασιάζεται και να φωνάζει από κάποιο άλλο, δικό του διαγαλαξιακό σύμπαν “Lili you know there is still a place for people like us”, την στιγμή που η παιδική χορωδία σου δίνει άφεση σε όσες αμαρτίες σου ανέσυραν με την μαυρίλα τους οι Dead Man’s Bones λίγο πριν το τέλος του Lose Your Soul, την αξεπέραστη εισαγωγή της Liz Fraser στο I wear your ring, την πανέμορφη αέρινη εισαγωγή του Step, την εξωγήινη κλιμάκωση “and I can’t fall asleep without a little help, it takes a while to settle down my shivered bones until the panic’s out” του Terrible love, τους iLiKETRAiNS και την στιχάρα “we’re out of our depth in a sea of regrets and I hate to say I told you so” που σου συνθλίβει το είναι εις τα εξ’ ων συνετέθη. Θα σου έδειχνα ένα ένα τα διαμαντάκια από το μουσικό μου θησαυροφυλάκιο, που η λάμψη του καθενός δε διαρκεί αλήθεια περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα.
Αλλά σε γνώρισα μερικά χρόνια πριν και τώρα ανεβαίνω στην κορυφή του Schloßberg και παρατηρώ μόνος από κάτω την πόλη να σκοτεινιάζει περιβαλλόμενη από τον μέλανα δρυμό και αναρωτιέμαι αν την ίδια στιγμή χάνεσαι και συ μέσα σε χιλιάδες ώρες μουσικής μόνο και μόνο για να ξεθάψεις και να χαϊδέψεις μερικά δευτερόλεπτα διαμαντάκια, κρυμμένα κάπου ανάμεσα.
evΖin 